Героі Вялікай Айчыннай вайны, у гонар якіх названы вуліцы ў Дрыбінскім раёне: Праскоўя Ягораўна Ільюшына

Падарожнічаючы па Дрыбінскім раёне ў пошуках матэрыялу для тэматычнай рубрыкі, нельга не зазірнуць у ціхую, размешчаную недалёка ад райцэнтра вёсачку пад назвай Абраімаўка. Адна з вуліц невялікага населенага пункта носіць імя ўраджэнкі гэтай мясцовасці Пашы Ільюшынай. Маладзенькая дзяўчына - а менавіта такой ёй наканавана было навекі застацца ў памяці родных і блізкіх - не ваявала на франтах Вялікай Айчыннай вайны, не атрымлівала высокіх узнагарод за ратныя подзвігі, але ўнесла свой пасільны ўклад у доўгачаканую Перамогу як актыўная ўдзельніца партызанскага руху.

Нарадзілася Праскоўя Ільюшына ў вёсцы Абраімаўка. Скончыла Гарадзецкую школу, перад вайной вучылася ў Горках на курсах медсясцёр, і атрыманыя прафесійныя навыкі вельмі спатрэбіліся ёй у хуткім будучыні. У час Вялікай Айчыннай вайны дзяўчына змагалася ў партызанскай брыгадзе «Зорка». У партызанскі атрад наша зямлячка патрапіла, калі ўцякла ў лес, ратуючыся ад немцаў, якія сілком зганялі моладзь у Нямеччыну. Было гэта ўвесну 1942 гады.

Партызаны, як вядома, аказвалі магутнае супраціўленне фашыстам і іх памагатым. Асобныя партызанскія групы аб'ядноўваліся. Атрады П.Я. Казанкова і Н.Д. Кохава, другі асобны атрад Фёдара Чабыкіна - далёка не поўны пералік фарміраванняў, якія дзейнічалі, у тым ліку на тэрыторыі Дрыбінскага раёна, у першыя, самыя цяжкія гады вайны. Брыгада «Зорка» ў гэтым спісе стаіць асобна. Яна была сфарміравана ў жніўні 1942-га з жыхароў Горацкага і Шклоўскіх раёнаў, горацкіх падпольшчыкаў, якія мелі зброю і баявы вопыт. Партызаны змагаліся з ворагам на тэрыторыі Горацкага, Шклоўскага, Дрыбінскага раёнаў Магілёўскай вобласці, Аршанскага і Дубровенскага - Віцебскай. Неўзабаве пасля стварэння ў яе склад уваходзіла 370 байцоў. Камандаваў брыгадай Міхаіл Ігнатавіч Іўлеў, пазней — Дзмітрый Фёдаравіч Войстраў. Партызаны спалілі некалькі драўляных мастоў на шашэйных дарогах, знішчалі патрулі, парушалі тэлеграфна-тэлефонную сувязь. Але дыверсіямі справа не абмяжоўвалася. Атрад, які меў на ўзбраенні батальённую гармату, мінамёты, ручныя кулямёты, рыхтаваўся да сур'ёзных баёў.

У жніўні 1942 года «Зорка» разграміла нямецка-паліцэйскі гарнізон у вёсцы Гарадзецк. У верасні тая ж доля спасцігла гарнізон у Трылесіна. Дзёрзкасць народных мсціўцаў - апошняя аперацыя была маштабнай, у гэты ж час байцы іншых атрадаў знішчылі валасныя ўправы і паліцэйскія ўчасткі ў Суслоўку і Сластэнах - не на жарт устрывожыла акупантаў. Пачалася блакада рэкоцкага лесу, у якім дыслакавалася брыгада. Кальцо вакол рэкоцкага лесу замкнулася. Раніцай 3 кастрычніка карнікі пайшлі ў атаку. Партызаны, ведаючы добра лес, здолелі выйсці з акружэння, не страціўшы ніводнага чалавека. Але карнікі не адмовіліся ад намеру разграміць партызан. Яны працягвалі пераследаваць іх групы ў лесе. У гэтых умовах партызаны падзяліліся на дробныя групы і атрад, які ўзначаліў Д.Ф. Войстраў, – так было прасцей выходзіць з акружэння. Але ў атрадзе аказаўся здраднік. У адзін з начлегаў ён збег і навёў карнікаў на стаянку партызан. Падчас нападу Паша Ільюшына была цяжка паранена. Карнікі доўга мучылі, а потым закалолі дзяўчыну штыком. Гэта адбылося 22 кастрычніка 1942 года. Пахавалі Пашу там, у лесе, дзе яна загінула. Потым перапахавалі на могілках у яе роднай вёсцы Абраімаўцы.

dribin.by