Інжынеры Іван і Вераніка пераехалі ў Слаўгарад на завод мармеладу, дзе знайшлі працу, жыллё і стварылі сям'ю

Гэта іх гісторыя, гэта іх завод

Івану Пісчыку 31 год, Вераніцы Ячменевай – 27. Шэсць гадоў таму студэнты машынабудаўнічага факультэта Беларуска-Расійскага ўніверсітэта даведаліся, што ў Слаўгарадзе плануюць будаваць завод па вытворчасці мармеладу. А сёння яны займаюць кіруючыя пасады на прадпрыемстве «Чырвоны харчавік - Слаўгарад»: Іван - галоўны інжынер, Вераніка - інжынер па матэрыяльна-тэхнічным забеспячэнні. На новым месцы рабяты не толькі набылі працу і жыллё, але і стварылі сям'ю.

Сэрца прадпрыемства «Чырвоны харчавік - Слаўгарад» - так званая кухня. Цукар і патака паступаюць у вялізныя змяшальнікі, адкуль у выглядзе аднастайнай масы адпраўляюцца ў варачнікі.

- Наступная «станцыя» - рэцэптурная. Да масы далучаюцца натуральныя фарбавальнікі і араматызатары, - ідзем па заводзе з галоўным інжынерам Іванам Пісчыкам. - Затым маса трапляе ў цэх адліўкі, дзе рамкі з крухмалам запаўняе будучы мармелад. Рухаючыся па канвееры ў фасовачны цэх, мішкі, колцы ў цукры, чарвячкі астываюць, праходзяць глянцаванне. Увесь працэс займае 24 гадзіны.

Іван тлумачыць складаную працу машын, якія не спыняюцца ні на хвіліну. Перш чым заняцца вытворчасцю, Іван і Вераніка прайшлі двухгадовую стажыроўку на ААТ «Чырвоны харчавік» у Бабруйску. Вераніка расказвае:

- Ішоў 2018 год. Праект у Слаўгарадзе толькі пачынаўся, таму нас, выпускнікоў ВНУ, адправілі ў Бабруйск набірацца досведу. У час стажыроўкі Іван быў механікам цэха мармеладу і яго заўважыла кіраўніцтва. У 28 гадоў ён стаў галоўным інжынерам завода, які будуецца. Я працавала ў тэхнічным аддзеле. Паралельна мы былі ўключаны ў слаўгарадскі праект.

Калі рабяты прыехалі ў Слаўгарад у 2020-м, на заводзе запускалася лінія мёда. Для асноўнага цэха мармеладу пачыналася пастаўка абсталявання. Сёння лінія выдае тону прадукцыі за гадзіну. У асартыменце больш за 50 найменняў інавацыйнага прадукта: мармелад без цукру, мармелад, узбагачаны вітамінамі, крухмаламі, трохслаёвы.

– Мы стаялі ля вытокаў новай вытворчасці, – з гонарам заўважае Вікторыя. - Прайшлі ўсе важныя этапы яго стварэння. Сюды прыйшлі з багажом ведаў, якія выкарыстоўвалі на практыцы: адпрацоўка тэхналогіі, фармаванне змен, калектыва.

З чаго ўсё пачыналася? Некалькі гадоў таму на кандытарскай фабрыцы «Чырвоны харчавік» сур'ёзна задумаліся над вытворчасцю жавальнага мармеладу, каб скласці канкурэнцыю імпартнаму. Для пашырэння магутнасцей выдатна падышоў Слаўгарад: свабодныя плошчы, прэферэнцыі паўднёвага ўсходу, такое патрэбнае для райцэнтра прадпрыемства з перспектывай стварэння працоўных месцаў. На старце каманда завода налічвала ўсяго 30 чалавек, зараз - звыш 100. І гэта не мяжа.

На пачатковым этапе Іван займаўся распрацоўкай тэхнічнага задання для праектна-каштарыснай дакументацыі, каардынаваў узаемадзеянне праектнага інстытута, замежных пастаўшчыкоў абсталявання і генпадраднай арганізацыі. Тэхнічны, будаўнічы, энергетычны бакі праекта былі на маладым спецыялісте. У сакавіку 2022-га прадпрыемства запусцілі, а ў лістападзе 2023-га ПТУП «Чырвоны харчавік – Слаўгарад» выйшла на паказчык праектнай магутнасці - 262 тоны гатовай прадукцыі ў месяц.

– На новым прадпрыемстве сам з нуля ствараеш палітыку, свой рэжым працы, задаеш тэмп, - разважае Іван. - Прасцей зрабіць нешта пад сябе, чым пераламаць стары ўстой. Таму сам набіраў персанал для свайго падраздзялення. Шукаў супрацоўнікаў, якія будуць не проста падтрымліваць працаздольнасць абсталявання, а змогуць прыўнесці нешта новае. Напрыклад, прапанаваць, як і дзе можна зэканоміць, не губляючы якасці.

Іван і Вераніка называюць плюсы створанага ў райцэнтры прадпрыемства. У першую чаргу гэта працоўныя месцы. Каманда завода ў асноўным складаецца з жыхароў Слаўгарада, а ў кіраўнічым звяне ёсць прыезджыя (Іван - з Бабруйска, Вераніка - з Оршы). Пара прызнаецца:

- Пасля пераезду было нязвыкла, але мы хутка асвоіліся. Як маладых адмыслоўцаў, нас забяспечылі арэндным жыллём. Кватэра ў новым доме цалкам добраўпарадкаваная. Заработная плата добрая, цікавая праца - ідэальны варыянт. Таму з'яжджаць нікуды не маюць намеру. Нягледзячы на тое, што прадпрыемства працуе, мы яшчэ на стадыі фармавання. Размова не столькі аб кар'ерным росце, колькі аб удасканаленні кампетэнцый. Нас не абмяжоўваюць - развівайцеся, інвестуйце. З боку дзяржавы адчуваем цікавасць, а яшчэ падтрымку.

 СБ